Beter laat dan nooit
Door: Tamara Deimann
Blijf op de hoogte en volg Tamara
30 Januari 2013 | Suriname, Paramaribo
Lieve allemaal,
Drie maanden weg dan houd je toch geen reisverslag bij en geef je ook geen afscheidsfeest, dat was altijd mijn mening als mensen op reis gingen.
Nu het puntje bij het paaltje komt heb ik genoten van mijn afscheidsfeestje in Nederland en ga ik toch een reisverslag maken om jullie op de hoogte te houden.
Vorige week kon ik me nog niet bedenken dat ik nu in Suriname zou zitten. In de sneeuw naar schiphol gereden en daar afscheid genomen moesten we haasten naar de gate. Bij gate 6 stonden heel veel Indische mensen dus toch even checken of het wel klopten. Bleek dat we naar E24 moesten dus kon nog even aan m'n conditie werken.
Eenmaal in het vliegtuig ging het heel erg snel, een paar films gekeken en we waren er al en er viel een warme deken over me heen. Heel relaxed om achterin het vliegtuig te zitten maar dat betekend ook heel erg lang wachten bij de douane, er konden namelijk een paar honderd man in het vliegtuig.
Toen we aankwamen stond mijn opa te wachten met een djogo, een liter parbo bier. Helaas was de stroom uitgevallen dus konden we niet ons mooie huis zien. Nadat de stroom het weer deed gingen we eens kijken hoe het huis er uitzag. Een vleermuis was ons al welkom aan het heette wat niet bij iedereen in de smaak viel.
Na de vleermuis te hebben vertelt dat hij over 3 maanden weer terug mocht komen hebben lekker geslapen.
Opa heeft ons drie dagen mee op sleeptouw genomen. Omdat we net uit Nederland kwamen heeft hij ons rustig laten wennen door eerst plaatsjes zoals Katwijk en Groningen te laten zien. Ook zijn we lekker gaan lunchen bij Frederiksdorp, waar we over een tijdje schildpadeieren gaan zien uitkomen.
Opa had een auto en we merkte dat fietsen niet zo'n goed idee zou gaan worden. De beveiligingsadviseur noemde het vrijwillige euthanasie. Na langs te zijn gereden bij de stagescholen kwamen we er achter dat het nog ongeveer 8 km was.
Drie meiden met een rijbewijs, dus de keuze voor een auto was snel gemaakt. Gek genoeg heeft geen enkele stagiaire dat tot nu toe bedacht. Via opa hadden we een leuk adresje dus hebben we nu een auto waarin wij onszelf kunnen vervoeren.
Helaas hadden we die auto de eerste stagedag nog niet dus moesten we een taxi huren.
Onze vaste taxi was bezet dus we belde een andere op. En hij gaf aan dat hij wist hoe hij naar de Henkielaan moest (onze stageschool).
Hij wist inderdaad waar de Henkielaan was, maar wel door eerst heel Paramaribo doorgereden te zijn. Als klap op de vuurpijl heeft meneer een hond aangereden dus de volle pot zou hij van ons niet krijgen. Een ruzietje gehad voor de stageschool en toen kon het avontuur beginnen.
We werden door mevrouw Simons langs de klassen geleid. Ze hebben geen ramen in de klassen. Soms hoor je af en toe geschreeuw en dan gaat er weer een juffrouw over de rooie. (ik dacht dat ze zich hier niet zo druk maakte).
Hubertine en ik zijn met de kids in het crealokaal gaan zitten en de kinderen hebben ons liedjes aangeleerd en even aan ons gezeten omdat we er zo wit uitzagen.
Inmiddels zit de tweede stagedag erop en heb ik de hele dag in groep 5 gezeten bij mevrouw Willems. Het leek net alsof ik in de Dino show beland was met een aflevering van FC kip. Judeska was er niets bij. Nadat de woorden: onbeskoft en heb ik je wat gevraagt me om de oren waren gevlogen werd het wat rustiger in de klas. Er kon zelfs af en toe een grapje van af.
De kinderen vinden ons erg interessant en denken wat we kaas kunnen maken en dat als het regent in Nederland dat het altijd sneeuw is.
Ik voelde me vandaag erg thuis want het heeft de hele ochtend geregend. Daardoor hebben we wel het hijsen van de vlag gemist. Morgen nieuwe ronde nieuwe kansen.
Doordat we een auto hebben kunnen we ook wat verder naar de supermarkt, dat betekend dat we eigenlijk alle producten tot ons beschikking hebben. We hoeven de Calve en de wereldgerechten niet te missen.
Binnenkort vertel ik jullie meer over mijn avonturen in Suriname
Liefs,
Tamara
Drie maanden weg dan houd je toch geen reisverslag bij en geef je ook geen afscheidsfeest, dat was altijd mijn mening als mensen op reis gingen.
Nu het puntje bij het paaltje komt heb ik genoten van mijn afscheidsfeestje in Nederland en ga ik toch een reisverslag maken om jullie op de hoogte te houden.
Vorige week kon ik me nog niet bedenken dat ik nu in Suriname zou zitten. In de sneeuw naar schiphol gereden en daar afscheid genomen moesten we haasten naar de gate. Bij gate 6 stonden heel veel Indische mensen dus toch even checken of het wel klopten. Bleek dat we naar E24 moesten dus kon nog even aan m'n conditie werken.
Eenmaal in het vliegtuig ging het heel erg snel, een paar films gekeken en we waren er al en er viel een warme deken over me heen. Heel relaxed om achterin het vliegtuig te zitten maar dat betekend ook heel erg lang wachten bij de douane, er konden namelijk een paar honderd man in het vliegtuig.
Toen we aankwamen stond mijn opa te wachten met een djogo, een liter parbo bier. Helaas was de stroom uitgevallen dus konden we niet ons mooie huis zien. Nadat de stroom het weer deed gingen we eens kijken hoe het huis er uitzag. Een vleermuis was ons al welkom aan het heette wat niet bij iedereen in de smaak viel.
Na de vleermuis te hebben vertelt dat hij over 3 maanden weer terug mocht komen hebben lekker geslapen.
Opa heeft ons drie dagen mee op sleeptouw genomen. Omdat we net uit Nederland kwamen heeft hij ons rustig laten wennen door eerst plaatsjes zoals Katwijk en Groningen te laten zien. Ook zijn we lekker gaan lunchen bij Frederiksdorp, waar we over een tijdje schildpadeieren gaan zien uitkomen.
Opa had een auto en we merkte dat fietsen niet zo'n goed idee zou gaan worden. De beveiligingsadviseur noemde het vrijwillige euthanasie. Na langs te zijn gereden bij de stagescholen kwamen we er achter dat het nog ongeveer 8 km was.
Drie meiden met een rijbewijs, dus de keuze voor een auto was snel gemaakt. Gek genoeg heeft geen enkele stagiaire dat tot nu toe bedacht. Via opa hadden we een leuk adresje dus hebben we nu een auto waarin wij onszelf kunnen vervoeren.
Helaas hadden we die auto de eerste stagedag nog niet dus moesten we een taxi huren.
Onze vaste taxi was bezet dus we belde een andere op. En hij gaf aan dat hij wist hoe hij naar de Henkielaan moest (onze stageschool).
Hij wist inderdaad waar de Henkielaan was, maar wel door eerst heel Paramaribo doorgereden te zijn. Als klap op de vuurpijl heeft meneer een hond aangereden dus de volle pot zou hij van ons niet krijgen. Een ruzietje gehad voor de stageschool en toen kon het avontuur beginnen.
We werden door mevrouw Simons langs de klassen geleid. Ze hebben geen ramen in de klassen. Soms hoor je af en toe geschreeuw en dan gaat er weer een juffrouw over de rooie. (ik dacht dat ze zich hier niet zo druk maakte).
Hubertine en ik zijn met de kids in het crealokaal gaan zitten en de kinderen hebben ons liedjes aangeleerd en even aan ons gezeten omdat we er zo wit uitzagen.
Inmiddels zit de tweede stagedag erop en heb ik de hele dag in groep 5 gezeten bij mevrouw Willems. Het leek net alsof ik in de Dino show beland was met een aflevering van FC kip. Judeska was er niets bij. Nadat de woorden: onbeskoft en heb ik je wat gevraagt me om de oren waren gevlogen werd het wat rustiger in de klas. Er kon zelfs af en toe een grapje van af.
De kinderen vinden ons erg interessant en denken wat we kaas kunnen maken en dat als het regent in Nederland dat het altijd sneeuw is.
Ik voelde me vandaag erg thuis want het heeft de hele ochtend geregend. Daardoor hebben we wel het hijsen van de vlag gemist. Morgen nieuwe ronde nieuwe kansen.
Doordat we een auto hebben kunnen we ook wat verder naar de supermarkt, dat betekend dat we eigenlijk alle producten tot ons beschikking hebben. We hoeven de Calve en de wereldgerechten niet te missen.
Binnenkort vertel ik jullie meer over mijn avonturen in Suriname
Liefs,
Tamara
-
31 Januari 2013 - 23:27
Sandra Koolen:
He lief,
echt een super leuk verhaal.. zo te horen hebben jullie het naar je zin daar. De foto's op je fb zijn ook leuk. Ben stiekem wel een beetje jaloers.. Echt bizar die verhalen over je stageschool.. Geniet ervan en kijk uit je naar volgende verhaal.
Dikke kus <3 -
01 Februari 2013 - 12:15
Eugenie Deimann:
Hey, blijk je ook nog heel leuk te kunnen schrijven, wat een talenten allemaal! we wachten op het volgende verslag, liefs dikke kus -
01 Februari 2013 - 18:31
Toos Koolen:
Ah Tam volgens mij begin je al een beetje te wennen!! Ben wel een beetje jaloers op je! Kijk nu al uit naar je volgende verhaal. Liefs van ons -
01 Februari 2013 - 20:56
Carla:
Wat een gezellig verslag. Leuk dat je toch besloten hebt om te gaan schrijven. We gaan je zeker volgen. Liefst Carla -
03 Februari 2013 - 14:26
Sjella:
Tammie,
Wat een heerlijk verhaal! En inderdaad, je hebt een verborgen schrijftalent.. Geweldig!
Ik ben blij dat je toch van je principes bent afgestapt, zo kan ik jullie goed volgen!
Ben benieuwd naar jullie eerste lessen op de stageschool. Is die van jullie iets minder hardhandig dan bij Laar en Taat? Ik hoop het maar.. Miss spreek ik je vanavond!?
Kusss
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
